Μια selfie, χίλιες λέξεις

Εναν μοναδικό μηχανισμό αποκωδικοποίησης των χαρακτηριστικών του προσώπου διαθέτει ο ανθρώπινος εγκέφαλος, οδηγώντας στη δημιουργία της πρώτης εντύπωσης

Λονδίνο
Τον μηχανισμό της πρώτης εντύπωσης υποστηρίζουν ότι κατάφεραν να «ξεκλειδώσουν» βρετανοί ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Γιόρκ. Όπως αναφέρουν, ακόμα και ανεπαίσθητες αλλαγές ως προς την έκφραση ενός προσώπου κάποιου σε μια φωτογραφία π.χ. μια selfie, μπορούν να μεταδώσουν διαφορετικό μήνυμα στον απέναντι.

Οι ειδικοί από το τμήμα Ψυχολογίας του βρετανικού πανεπιστημίου, εντόπισαν για πρώτη φορά χαρακτηριστικά του προσώπου τα οποία συνδέονται με συγκεκριμένη κοινωνική αξιολόγηση. Διαπίστωσαν ότι μέσω ειδικών μετρήσεων είναι δυνατό να προβλέψει κανείς με ακρίβεια την πρώτη εντύπωση που αφήνει η φωτογραφία κάποιου σε κάποιον άλλον, για παράδειγμα μέσω των social media.
«Δεδομένου ότι οι πρώτες εντυπώσεις βασίζονται σε συγκεκριμένες μετρήσεις ως προς τα χαρακτηριστικά του προσώπου, κάτι τέτοιο θα μπορούσε να προσφέρει σημαντικές πληροφορίες γύρω από τον τρόπο με τον οποίο ο εγκέφαλός μας αντιλαμβάνεται τα οπτικά ερεθίσματα» εξηγεί ο καθηγητής Αντι Γιάνγκ.

Ένα πρόσωπο, μια ιστορία

Σύμφωνα με τους επιστήμονες, όταν κοιτάζουμε την φωτογραφία ενός προσώπου δημιουργούμε αστραπιαία μια εντύπωση γύρω από τον χαρακτήρα του εικονιζόμενου, π.χ. για το αν είναι φιλικός, έμπιστος ή ανταγωνιστικός.

Παρά το γεγονός ότι δεν γνωρίζουν κατά πόσο ο μηχανισμός αυτός έχει μεγάλη ακρίβεια, οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι η πρώτη εντύπωση είναι ικανή να επηρεάσει την συμπεριφορά μας απέναντι στο συγκεκριμένο πρόσωπο.

Η εντύπωση που δημιουργείται στη θέα της εικόνας ενός προσώπου (π.χ. μέσω μιας φωτογραφίας selfie), έχει λάβει τεράστιες διαστάσεις εξαιτίας των social media και της ενίσχυσης των διαδικτιακών επαφών, τα οποία έχουν αντικαταστήσει τις κατ’ ιδίαν κοινωνικές επαφές.

Προηγούμενες μελέτες είχαν δείξει ότι τρεις συγκεκριμένες «εξισώσεις» των χαρακτηριστικών του προσώπου προσδιόριζαν το κατά πόσο κάποιος θα φαινόταν προσιτός, επιβλητικός ή θελτικός στα μάτια του απέναντι.

Οι «καρτουνίστικες» φατσούλες που δημιούργησαν οι ειδικοί με τη βοήθεια του ειδικού υπολογιστικού μοντέλου που ανέπτυξαν

Η μελέτηΣτο πλαίσιο της μελέτης τους, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν 1.000 φωτογραφίες πορτρέτα από το Διαδίκτυο και προχώρησαν στην ανάλυση των χαρακτηριστικών του προσώπου των εικονιζόμενων με σκοπό την ανάπτυξη ενός υπολογιστικού μοντέλου που προέβλεπε με ακρίβεια την πρώτη εντύπωση που δημιουργούσαν σε τρίτους.

Στη λίστα των 65 αναλυτικών χαρακτηριστικών συγκαταλέγονταν π.χ. το ύψος των ματιών και το κενό ανάμεσα στα φρύδια. Αυτά οδήγησαν στη συνέχεια, στη δημιουργία μιας νέας «καρτουνίστικης» μορφής-μοντέλο των προσώπων των εικονιζόμενων ατόμων.

Πηγή: Το Βήμα

Γιατί κουνάμε τα χέρια μας όταν τρέχουμε

Κολοράντο
Έχετε δοκιμάσει ποτέ να τρέξετε χωρίς να κουνάτε τα χέρια μπρος-πίσω; Είναι αρκετά δύσκολο.

Ένας βασικός λόγος είναι ότι η ταλάντωση των άνω άκρων λειτουργεί ως αντίβαρο στην κίνηση των ποδιών: τα χέρια αντισταθμίζουν την ορμή των ποδιών και προσφέρουν έτσι σταθερότητα στο δρομέα.

Λιγότερο σαφές είναι όμως αν αυτή η ταλάντωση εξοικονομεί και ενέργεια. Για να δώσουν μια οριστική απάντηση, ερευνητές του Πανεπιστημίου του Κολοράντο στο Μπόλντερ ζήτησαν από 13 έμπειρους δρομείς -οκτώ άνδρες και πέντε γυναίκες- να τρέξουν στον κυλιόμενο διάδρομο με τα χέρια ακινητοποιημένα σε διάφορες στάσεις. Η δαπάνη ενέργειας υπολογίστηκε με τη βοήθεια μιας μάσκας που επιτρέπει τη μέτρηση της κατανάλωσης οξυγόνου και της παραγωγής διοξειδίου του άνθρακα.

Εντυπωσιακά ευρήματα

Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι εθελοντές που κρατούσαν τα χέρια χαλαρά πίσω από την πλάτη ξόδευαν 3% περισσότερη ενέργεια σε σχέση με τους δρομείς που άφηναν τα χέρια να πηγαινοέρχονται. Όσοι έτρεξαν με τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος ξόδεψαν 9% περισσότερη ενέργεια και όσοι τα κρατούσαν σταθερά πάνω από το κεφάλι 13% περισσότερο.

Παρουσιάζοντας τα ευρήματά τους στο «Journal of Experimental Biology», οι ερευνητές αναγνωρίζουν ότι ένα μέρος της επιπλέον ενέργειας ίσως αντιστοιχεί στην προσπάθεια που κατέβαλλαν οι εθελοντές για να κρατούν ακίνητα τα χέρια.

«Τα άνω άκρα αντιστοιχούν γύρω στο 10% της μάζας του σώματος, οπότε αν τα αφαιρούσαμε θα εξοικονομούσαμε υποθετικά το 10% του μεταβολικού κόστους στο τρέξιμο» αναφέρει ο δρ Κρίστοφερ Αρελάνο, πρώτος συγγραφέας της δημοσίευσης. «Σε αυτή την περίπτωση όμως δεν θα υπήρχε αρκετή μάζα για να αντισταθμίσει την ταλάντωση των ποδιών, οπότε το τρέξιμο θα ήταν πιο δύσκολο να σταθεροποιηθεί» εξηγεί.

Επισημαίνει ακόμα ότι οι εθελοντές της μελέτης αντιστάθμισαν την ακινησία των χεριών περιστρέφοντας περισσότερο τον κορμό: Ο δεξιός ώμος τιναζόταν προς τα πίσω όταν το δεξί πόδι κινούνταν προς τα εμπρός και το αντίστροφο.

Το γενικό συμπέρασμα είναι ότι η ταλάντωση των χεριών αφενός σταθεροποιεί την κίνηση, αφετέρου μειώνει το μεταβολικό κόστος

Πηγή:Το Βήμα

Το τραγούδι των γενεθλίων κάνει την τούρτα... νοστιμότερη

Ουάσινγκτον
H «ιεροτελεστία» που συνοδεύει μια τούρτα γενεθλίων, όπως το να μας τραγουδούν φίλοι και γνωστοί «Να ζήσεις…» («Ηappy Birthday» επί το ελληνικότερον) και εμείς να κάνουμε μια ευχή πριν σβήσουμε τα κεράκια κάνει τη γεύση της τούρτας καλύτερη!

Τα περίεργα «ήθη και έθιμα» πριν το φαγητό
Μια νέα μελέτη ειδικών από το Πανεπιστήμιο της Μινεσότας η οποία δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο «Psychological Science» δίνει μια εξήγηση στο γιατί πολλές φορές έχουμε περίεργα… ήθη και έθιμα σε ό,τι αφορά την κατανάλωση φαγητού ή ποτού.

Η επικεφαλής της μελέτης καθηγήτρια Κάθλιν Βος περιέγραψε μάλιστα το δικό της καθημερινό «τελετουργικό» σε ό,τι αφορά την κατανάλωση καφέ: «Κάθε φορά που παραγγέλνω έναν εσπρέσο παίρνω ένα φακελάκι ζάχαρη, το κουνάω, το ανοίγω, ρίχνω ελάχιστη ζάχαρη στο φλιτζάνι και γεύομαι τον καφέ. Ξέρω ότι η ζάχαρη δεν θα είναι αρκετή και έτσι κάθε φορά ρίχνω τελικά περίπου το μισό φακελάκι μέσα στον καφέ μου. Θα μπορούσα να ρίξω εξαρχής στον καφέ το μισό φακελάκι, αλλά ακολουθώ πάντα την ίδια διαδικασία».

Προκειμένου να ανακαλύψει περισσότερα για τη σύνδεση μεταξύ αυτών των «τελετουργικών» και της τροφής, η δρ Βος και οι συνεργάτες τους διεξήγαγαν μια σειρά πειραμάτων σε εθελοντές.

Τα πειράματα της σοκολάτας, του καρότου και της λεμονάδας
Σε ένα από τα πειράματα δόθηκε σε ορισμένους συμμετέχοντες ένα κομμάτι σοκολάτα και τους ζητήθηκε να το σπάσουν στη μέση χωρίς να έχουν ξετυλίξει προηγουμένως το αλουμινόχαρτο. Στη συνέχεια τους ζητήθηκε να ξετυλίξουν πρώτα το ένα μισό, να το φάνε και μετά να ξετυλίξουν το δεύτερο και να το γευτούν. Οι υπόλοιποι εθελοντές έφαγαν τη σοκολάτα χωρίς όρους, όπως εκείνοι επιθυμούσαν.

Σύμφωνα με τα ευρήματα, τα άτομα που ακολούθησαν την «ιεροτελεστία» έβαζαν ανώτερο βαθμό στη γεύση της σοκολάτας, την απολάμβαναν περισσότερο και δέχονταν να πληρώσουν μεγαλύτερο αντίτιμο για να την αποκτήσουν σε σύγκριση με εκείνα που την έτρωγαν όπως ήθελαν.

Σε ένα δεύτερο πείραμα που περιελάμβανε… γευσιγνωσία καρότων αποκαλύφθηκε ότι η προσμονή για την κατανάλωση των πορτοκαλί λαχανικών μετά από ένα ιδιαίτερο «τελετουργικό» βελτίωσε τη γεύση τους. Οι εθελοντές που τα δοκίμασαν δήλωσαν ότι τα απόλαυσαν περισσότερο όταν είχαν περιμένει αρκετά για να τα καταναλώσουν.

Σε ένα τελευταίο πείραμα οι ερευνητές έδειξαν πως το να κοιτάζει κάποιο άτομο ένα άλλο άτομο να αναμειγνύει μεθοδικά λεμονάδα δεν προσθέτει κάτι στη γεύση του δροσερού ποτού – το γεγονός αυτό μαρτυρεί ότι η προσωπική εμπειρία πριν την κατανάλωση φαγητού ή ποτού είναι το «κλειδί» της απόλαυσης.

Εφαρμογή και πριν από το χειρουργείο
Οι επιστήμονες σημειώνουν πως παρότι τα «τελετουργικά» που ακολουθούνται πριν την κατανάλωση φαγητού δεν είναι ιδιαίτερα πολύπλοκα, η επίδρασή τους είναι σημαντική. Εκτιμούν μάλιστα ότι κάτι αντίστοιχο θα μπορούσε να εφαρμοστεί και σε άλλες καταστάσεις. Για παράδειγμα, σύμφωνα με την καθηγήτρια Βος «σκεφτόμαστε να βάζουμε τους ασθενείς να ακολουθούν παρόμοιες ‘ιεροτελεστίες’ πριν από το χειρουργείο προκειμένου να υπολογίσουμε αν κάτι τέτοιο τους βοηθά στην ταχύτερη ανακούφιση από τον πόνο καθώς και στη γρηγορότερη επούλωση των τραυμάτων τους».

Πηγή: Το Βήμα

Ερχεται το Facebook για παιδιά

Ονομάζεται Popjam και θα απευθύνεται σε παιδιά έως 12 ετών

Τη δημιουργία ενός κοινωνικού δικτύου αποκλειστικά για παιδιά μέχρι 12 ετών προχώρησε βρετανική εταιρεία διαδικτυακών παιχνιδιών, ευελπιστώντας να πείσει τους γονείς για την ασφάλειά του.

Πρόκειται για το Popjam, που βασίζεται γύρω από δημιουργία εικόνων και ανάρτηση και επεξεργασία φωτογραφιών, και έχει όλα τα βασικά στοιχεία των κοινωνικών δικτύων για ενήλικες, σύμφωνα με την βρετανική εφημερίδα «The Guardian».

«Μίνι» social media

Το δίκτυο δημιουργήθηκε από την εταιρεία Mind Candy, δημιουργός του επιτυχημένου στο παιδικό κοινό online παιχνιδιού Moshi Monsters, κατά το οποίο οι μικροί παίκτες υιοθετούν ένα ηλεκτρονικό τερατάκι-κατοικίδιο.

Το δίκτυο θα περιλαμβάνει δυνατότητα συνομιλιών με άλλους χρήστες, ανάρτηση μηνυμάτων και όλα τα κεντρικά στοιχεία των υπόλοιπων επιτυχημένων κοινωνικών δικτύων. Οι δημιουργοί του υπογραμμίζουν πως οι γονείς θα έχουν ενισχυμένo έλεγχο της δραστηριότητας των παιδιών τους και θα υπάρχουν ισχυρές δικλείδες ασφαλείας για κακόβουλους χρήστες.
Πηγή: Το Βήμα

«Παραισθησιογόνο» το Facebook!

Η υπερβολική χρήση του προκαλεί στους χρήστες ψυχωσικά επεισόδια και παραισθήσεις σύμφωνα με μελέτη

Τελ Αβίβ
Σύγχρονο εργαλείο επικοινωνίας με φίλους, γνωστούς και αγνώστους αποτελούν οι σελίδες κοινωνικής δικτύωσης, ωστόσο σύμφωνα με ισραηλινούς επιστήμονες, η χρήση τους σε υπερβολικό βαθμό μπορεί να οδηγήσει σε ψυχωσικά επεισόδια ή ακόμα και σε… παραισθήσεις.


Ο λόγος για τη νέα μελέτη ειδικών του Πανεπιστημίου του Τελ Αβίβ, από την οποία προκύπτει ότι η εμφάνιση ψυχωσικών επεισοδίων σχετίζεται με τον εθισμό στο Διαδίκτυο και παραισθήσεις που προκαλούνται από τις εικονικές σχέσεις που καλλιεργούνται μέσα από σελίδες κοινωνικής δικτύωσης όπως π.χ. το Facebook.

Μοναχική κοινωνία, υπερβολική (Δια)δικτύωση
Οι εθελοντές που εξετάστηκαν στη μελέτη, κρίνονταν από τους ερευνητές ως «μοναχικοί» ωστόσο κανείς τους δεν είχε ιστορικό ψυχωσικών επεισοδίων ή κατάχρησης ουσιών.

«Μαζί με την αύξηση της εισόδου στο Διαδίκτυο, αυξάνονται και οι ψυχοπαθολογίες που τη συνοδεύουν» αναφέρει χαρακτηριστικά ο κύριος ερευνητής δρ Ουρί Νίτσαν. «Η επικοινωνία μέσω ηλεκτρονικού υπολογιστή, π.χ. μέσω του chat στο Facebook αποτελεί ένα σημαντικό μέρος της ιστορίας αυτής».

Οι επιστήμονες εξέτασαν εις βάθος τις περιπτώσεις τριών ασθενών του δρος Νίτσαν. Εντόπισαν λοιπόν, μια άμεση σχέση ανάμεσα στα ψυχωσικά επεισόδια των ασθενών και τη διαδικτυακή επικοινωνία που διατηρούσαν μέσω του Facebook.

Και οι τρεις ασθενείς αναζητούσαν καταφύγιο από την μοναξιά που βίωναν στην πραγματική τους ζωή, μέσα από έντονες σχέσεις που ανέπτυσσαν με άτομα μέσω Διαδικτύου. Παρά το γεγονός, ότι αρχικά η ψηφιακή επαφή ξεκινούσε θετικά, στην πορεία οι ασθενείς κατέληγαν να αισθάνονται πληγωμένοι, προδομένοι και να βιώνουν συναισθήματα που σχετίζονται με την παραβίαση της ιδιωτικής τους σφαίρας.



«Οι ασθενείς που έλαβαν μέρος στη μελέτη ήταν κυρίως μοναχικά ή ευάλωτα άτομα που μόλις είχαν βιώσει τον χαμό κάποιου αγαπημένου προσώπου ή τον χωρισμό τους από αυτό, δεν ήταν ιδιαίτερα εξοικειωμένα με την τεχνολογία και δεν είχαν ιστορικό ψυχωσικών επεισοδίων ή κατάχρησης ουσιών» εξηγεί ο δρ Νίτσαν.
«Και στις τρεις περιπτώσεις, εντοπίστηκε ένας συσχετισμός ανάμεσα στην εμφάνιση ψυχωσικών συμπτωμάτων, συμπεριλαμβανομένων των παραισθήσεων, του στρες, της σύγχυσης και της υπερβολικής χρήσης της διαδικτυακής επικοινωνίας» υπογραμμίζει ο ειδικός. «Δύο από τους ασθενείς, άρχισαν να νιώθουν ιδιαίτερα ευάλωτοι καθώς μοιράζονταν προσωπικές πληροφορίες γύρω από τη ζωή τους με τους ψηφιακούς τους φίλους, ενώ μια από αυτούς άρχισε να έχει παραισθήσεις ότι το άτομο με το οποίο επικοινωνούσε την άγγιζε μέσα από την οθόνη».

«Τα καλά νέα, είναι ότι όλοι οι ασθενείς αναζήτησαν βοήθεια από μόνοι τους και με την κατάλληλη θεραπεία κατάφεραν να “αποσυνδεθούν” από το πρόβλημά τους» καταλήγει ο δρ Νίτσαν.

Δυσαρεστημένοι στη ζωή, ευτυχισμένοι στο Facebook;
Πρόσφατη μελέτη από το Πανεπιστήμιο του Γκέτεμποργκ, στη Σουηδία, είχε δείξει ότι οι χρήστες του Facebook που δήλωναν χαμηλό εισόδημα, φτωχή μόρφωση, λιγότερο ευχαριστημένοι με τη ζωή τους, έτειναν να αφιερώνουν περισσότερο χρόνο στη δημοφιλή ιστοσελίδα.

Συγκεκριμένα, το 85% των χρηστών έμπαιναν στο Facebook καθημερινά, με το 26% να δηλώνει ότι «δεν ένιωθε καλά» αν δεν έμπαινε συχνά στη σελίδα. Οι γυναίκες αφιέρωναν κατά μέσο όρο περί τα 81 λεπτά την ημέρα στο Facebook, ενώ ο χρόνος παραμονής των ανδρών στη σελίδα κοινωνικής δικτύωσης άγγιζε τα 64 λεπτά ημερησίως.

Πηγή: Το Βήμα